Michael De Jong in het Kruithuis Groningen

Michael de Jong gezien in het Kruithuis in Groningen. Prachtige zaal met super geluid. Volle bak aan publiek, waarbij je kon een speld kon horen vallen.

Michael speelde deze avond als nooit tevoren. De ‘nieuwe’ nummers van het laatste album kwamen voorbij, maar deze keer liet hij ook ‘oude’ nummers horen. Sommigen in een nieuw jasje, anderen alsof hij ze aantrok als een oude, lekker zittende jas. Je kon zien dat hij zich op zijn gemak voelde, hij vertelde tussendoor hoe de nummers waren ontstaan en maakte grapjes.

Hij koos zorgvuldig zijn nummers met bijbehorende gitaar. Elke gitaar heeft zijn eigen verhaal, hij houdt van zijn gitaren, hij praat met ze en ze spelen voor hem…

Zoals elke keer weer weet Michael je te raken in je hart, spreekt de woorden uit die jij niet kon vinden en laat je beseffen dat opgeven geen optie is.

Michael de Jong, een zanger die geen versterking nodig heeft. Dit bleek maar weer bij het laatste nummer waarbij de microfoon aan de kant ging en hij zijn laatste nummer van de avond ten gehore bracht.

Een prachtige avond waar een ieder nog lang van kan nagenieten…

Just breathe… you just survived a show of Michael de Jong.

Thanks Michael,

 

Inge Stuut

Share

First concertdates after the release of Life In D-Minor

I will be playing in Germany and the Netherlands in may and june of this year.
They are the first concertdates after the release of Life In D-Minor.

Germany:
I’ll be playing an acoustic show on MAY 17 2012, at;
Neue Welt
Griesbadgasse 7
Ingolstadt, GERMANY
+49-(0)841-32470
The BEST little Music Cafe’ in Bavaria !!!

the Netherlands:
First show in Holland after the release of
Life In D-Minor is on Friday june 8 2012 at:
’t Keerpunt
Oostermoer 1
9656 PE Spijkerboor Drenthe.
Tel: (0598) – 491 422.
E-mail: cafe@tkeerpunt.nl

Share

Poetry of Michele for Life In D-Minor

D-Minor

life in a-ccord or life that’s d-minor
don’t matter what the matter is when
songs wake up the morning and mercy
isn’t new but used as a way to run down
the blues that only wanted a few clouds
to cry out to who would understand
gettin through the crowded highway
to our paths that we were born to
in the humble wonder, of the great glory
in the needs that forgot what they need
the next line isn’t thought but felt
dylan didn’t have the time to write it
so it must be somewhere waiting
in who is really holding the hoop
we’re all jumping through?
he got the blues, takin it one day at
a time, that day they call tomorrow
that day that might not ever come
and d-minor doesn’t care if it all goes
to c
to b-flat or hang onto the sharp
lovers and dreamers untune their martins
in a way to retune their axe like they
retune their pain in the finality of gone bad
remembering ahhhhhhhh yeah remembering
the times the sounds didn’t fit the songs
but how they took us to that place
we finally knew, that out there and gone
rhythms in d-minor, a hard way to live.

Michele 3/25/2012

Share